Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie (Mk 13, 33-37)

Czuwanie jest związane z życiem każdego chrześcijanina. Całe nasze życie jest Adwentem

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie (Łk 21, 34-36 )

Mamy czuwać nad tym, abyśmy byli ludźmi sumienia i czystego serca.

Przypowieść o drzewie figowym (Łk 21, 29-33 )

Słowo Jezusa i Prawo Boże są niezmienne i trwają na wieki. Ta prawda mnie umacnia.

Powtórne przyjście Chrystusa (Łk 21, 20-28 )

Chrystus jest Panem historii i dziejów. Z pierwszymi chrześcijanami łączy nas oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa. Tylko czy my czekamy na przyjście Chrystusa? A może nawet już katastrofizm zajął miejsce nadziei?

Jezus zapowiada prześladowanie swoich wyznawców (Łk 21, 12-19 )

Świadectwo dzisiejszych męczenników ma niezwykłą moc. Dzisiaj to świadectwo dają chrześcijanie na Bliskim Wschodzie, w Syrii, Iraku i wszędzie tam, gdzie są prześladowani. Czy ja miałbym taką odwagę jak oni?

Zapowiedź zburzenia świątyni (Łk 21, 5-11)

Tak wiele już było różnych zapowiedzi końca świata, wizji katastroficznych. A to Bóg jest Panem historii. Czy umiemy czytać znaki czasu?

Wdowi grosz (Łk 21, 1-4 )

Oddać z siebie wszystko Bogu to trudna i właściwa ofiara. A my często oddajemy z tego, co nam zbywa: trochę czasu, trochę myśli, trochę lektury Pisma Świętego, trochę modlitwy.

Chrystus będzie sądził z uczynków miłości (Mt 25, 31-46 )

Tylko Jezus jest moim Panem. Kiedyś On będzie sądził mnie z uczynków miłości. Ta miłość musi być konkretna i nie na pokaz.

Uduchowione życie zmartwychwstałych (Łk 20, 27-40)

Prawda o zmartwychwstaniu jest prawdą o życiu, jest źródłem nadziei. Nadaje sens mojej wierze. Żyję dla Boga. Ta prawda nadaje także kierunek mojemu życiu wobec innych ludzi.

Jezus wypędza przekupniów ze świątyni (Łk 19, 45-48 )

Świątynia to przestrzeń spotkania z Bogiem. To miejsce wymaga szacunku. Taką szczególną świątynią jest także nasze serce i sumienie. Z tej świątyni nie możemy czynić jaskini zbójców ani targowiska.

Zapowiedź zburzenia Jerozolimy (Łk 19, 41-44)

Dzisiaj również Bóg płacze nad Jerozolimą. Płacze w wielu miejscach na świecie tam, gdzie ludzie cierpią. Często nasze miasta nie widzą łez Boga i nie podejmują Chrystusowego wezwania do podjęcia drogi pokoju.

Przypowieść o dziesięciu minach (Łk 19, 11-28)

Bóg dał mi w darze życie. Czy jestem Mu wierny? Czy jestem dobrym sługą?

Nawrócenie Zacheusza (Łk 19, 1-10)

Ewangelia jest zapisem nadziei. Jezus szuka człowieka i pragnie go ocalić. Nikt dla Jezusa nie jest przegrany. Ważne jest jednak spotkanie z Jezusem i pragnienie zobaczenia Go.

Uzdrowienie niewidomego pod Jerychem (Łk 18, 35-43)

Przejrzeć duchowo to nie tylko widzieć własne słabości i grzechy. To przede wszystkim zobaczyć Miłość Bożą w naszym życiu.

Przypowieść o talentach (Mt 25, 14-30)

Daru od Boga nie wolno ukrywać i zatrzymywać tylko dla siebie. Tym darem trzeba się dzielić, nieść go innym, by przyniósł kolejne owoce.

Wytrwałość w modlitwie (Łk 18, 1-8 )

Wytrwała modlitwa łączy się z wiarą. Jest świętą przestrzenią, w której spotykamy się z Bogiem i  pokazujemy Mu nasze serce i naszą wiarę.

Dzień Syna Człowieczego nadejdzie niespodziewanie (Łk 17, 26-37)

Nikt nie poinformuje nas mailem. Nie dostaniemy smsa. Nie będzie kolorowych reklam informujących o nadejściu Syna Człowieczego. Musimy umieć czuwać i być gotowi, by stanąć z naszym życiem przed Synem Człowieczym.

Królestwo Boże jest wśród nas (Łk 17, 20-25)

Królestwo Boże nie ma nic wspólnego z ziemskim triumfalizmem. Ono nie rodzi się z ludzkich kalkulacji i kompromisów. Ono jest pośród nas, ale ukryte. Życie chrześcijańskie jest życiem ukrytym z Chrystusem w Bogu. Królestwo Boże jest tam, gdzie jest pokój, miłość, sprawiedliwość i prawda.

Niewdzięczność uzdrowionych z trądu (Łk 17, 11-19)

Wiara w naszym życiu powinna łączyć się z wdzięcznością wobec Boga. Głęboka wiara każe nam pochylić się nad człowiekiem i prowadzi do oddania chwały Bogu.

Słudzy nieużyteczni jesteśmy (Łk 17, 7-10)

Bycie sługą zakłada pokorę. Tylko służba jest właściwą realizacją naszego powołania. Duch służby jest również potrzebny w wymiarach życia społecznego.

Obowiązek przebaczania (Łk 17, 1-6)

Nie ma chrześcijaństwa bez przebaczenia, które jest potrzebne do tego, aby uwolnić serce od pragnienia odwetu. Przebaczenie jest trudne, dlatego potrzebna jest nam głęboka wiara.

Mówił o świątyni swego Ciała (J 2, 13-22)

Świątynia jest przestrzenią, w której spotykam się z Bogiem. Szczególna świątynią, sanktuarium spotkania z Bogiem jest moje sumienie i serce. Nie wolno mi z tej świątyni robić targowiska.

Nie można służyć Bogu i mamonie (Łk 16, 9-15 )

Bóg zna nasze serce. Człowiek zawsze ma wybór. Niestety często woli służyć mamonie. Ale Bóg jest cierpliwy w miłości i czeka na nas.

Przypowieść o nieuczciwym rządcy (Łk 16, 1-8)

Przed Bogiem kiedyś zdamy sprawę z zarządu naszym życiem. Bóg pragnie, byśmy byli uczciwi i roztropni

Przypowieści o zgubionej owcy i zgubionej drachmie (Łk 15, 1-10)

Bóg zawsze szuka zagubionej owieczki. Bóg zawsze mnie szuka. Tylko czy ja szukam Boga?