Słowo stało się ciałem (J 1, 1-18 )

Historia ludzkości splata się z historią zbawienia. Bóg stał się człowiekiem, abyśmy byli Boży. Trzeba dać świadectwo o Słowie, które jest światłem na ścieżkach naszego życia.

Anna mówiła o Jezusie wszystkim, którzy oczekiwali Mesjasza (Łk 2, 36-40 )

Dać świadectwo o Jezusie Mesjaszu to treść chrześcijańskiego życia na każdy dzień.

Chrystus jest światłem na oświecenie pogan (Łk 2, 22-35 )

Chrystus jest dla mnie Światłem i Życiem. Bez tego Światła życie jest bardzo trudne, a właściwie niemożliwe.

Dziecię rosło napełniając się mądrością (Łk 2, 22. 39-40)

Trzeba nam żyć duchem Świętej Rodziny z Nazaretu. Trzeba uczyć się każdego dnia trwania przed Bogiem, pokory, ciszy, ukrycia  i ducha modlitwy.

Jan ujrzał i uwierzył (J 20, 2-8 )

Tak wiele Dzieł Bożych działo się i dzieje w naszym życiu. Czy potrafimy je ujrzeć? Czy potrafimy uwierzyć?

Duch Ojca waszego będzie mówił przez was (Mt 10, 17-22)

Chrystus mówi nam dzisiaj, że nasza wiara w Niego wymaga odważnego świadectwa. Historia św. Szczepana wciąż trwa w Syrii, Iraku, na Bliskim Wschodzie, ale jest ona obecna i żywa także w Europie, a nawet w Polsce.

Słowo stało się ciałem (J 1, 1-5. 9-14)

Bóg wszedł w historię świata i człowieka. Żyjemy w Bogu. Tylko Chrystus - Słowo przynosi pokój do naszych serc.

Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce (Łk 1, 67-79)

Jezus jest Światłem. Bez Jezusa życie jest bardzo trudne

Narodzenie Jana Chrzciciela (Łk 1, 57-66 )

Jan Chrzciciel pomaga nam w czuwaniu adwentowym. Ręka Pańska jest z nim. Jego dzieło jest ważne dla historii zbawienia każdego z nas.

Maryja dziękuje za wcielenie się Syna Bożego (Łk 1, 46-56)

Magnificat. Z Maryją powinienem każdego dnia dziękować Bogu za wielkie dary. W tym dziękczynieniu nie mogę myśleć jedynie o sobie samym. Muszę też myśleć o innych. Magnificat to także wspaniała modlitwa społeczna Maryi.

Maryja pocznie i porodzi Syna (Łk 1, 26-38 )

Trzeba każdego dnia otwierać się na wolę Bożą na wzór Maryi.

Maryja pocznie i porodzi Syna (Łk 1, 26-38 )

Adwent przypomina nam, abyśmy w naszym życiu naśladowali fiat Maryi.

Archanioł Gabriel zapowiada narodzenie Jana Chrzciciela (Łk 1, 5-25 )

"Nie bój się Zachariaszu!". To szczególne przesłanie płynące z Adwentu dla nas wszystkich. Otwórzmy drzwi naszych serc dla Chrystusa.

Jezus urodzi się z Maryi zaślubionej Józefowi, potomkowi Dawida (Mt 1, 18-24 )

Św. Józef jako człowiek prawy poznaje tajemnicę Maryi, tajemnicę Jej Serca. Tylko Bóg objawia tajemnice serca.

Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida (Mt 1, 1-17)

Historia zbawienia splata się z historią każdego człowieka.

Grzesznicy uwierzyli Janowi (Mt 21, 28-32)

Uwierzyć świadkom wiary, to najlepsze co nas może w życiu spotkać. To doświadczenie Bożej Miłości na drogach własnego życia.

Skąd pochodził chrzest Janowy (Mt 21, 23-27)

Dla arcykapłanów i starszych ludu liczą się ich własne interesy i zachowanie władzy. Dla Jezusa natomiast najważniejsza jest prawda. A czym dla nas jest prawda?

Jan Chrzciciel przygotowuje przyjście Chrystusa (J 1, 6-8. 19-28)

Nasze czasy potrzebują świadków takich jak Jan Chrzciciel, który wskazuje na Chrystusa: Życie, Prawdę, Światłość. Tylko czy my potrafimy słuchać świadków? To ważne adwentowe pytanie.

Eliasz już przyszedł, a nie poznali go (Mt 17, 10-13)

Eliasz i Jan Chrzciciel wciąż do nas mówią. Jednak nasze pokolenie nie potrafi rozpoznać świadka lub proroka. A oni są i dają światło na nasze codzienne drogi. Co zrobiliśmy ze świadectwem św. Jana Pawła II ?

Ci, którzy odrzucili Jana Chrzciciela, nie przyjmą Chrystusa (Mt 11, 16-19)

Wiary nie można traktować jak zabawy dzieci na rynku.

Nie ma większego człowieka od Jana Chrzciciela (Mt 11, 11-15)

Dla sprawy Bożej trzeba być szaleńcem, tak jak św. Jan Chrzciciel.

Chrystus pokrzepia utrudzonych (Mt 11, 28-30)

Serce Jezusa jest naszym pokojem. Chrystus daje nam ukojenie i jest z nami w naszych trudach.

Bóg nie chce zguby zbłąkanych (Mt 18, 12-14)

Bóg zawsze szuka i chce ocalić człowieka. Bóg kieruje się miłosierdziem, a nie kalkulacjami.

Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą (Łk 1, 26-38)

Uczmy się od Niepokalanej otwarcia na wolę Bożą. Walczmy o czystość naszych serc.

Jan Chrzciciel przygotowuje drogę Panu (Mk 1, 1-8)

Jan Chrzciciel szczególny patron Adwentu woła do nas, abyśmy przygotowali nasze serca na przyjście Pana. Tak wiele pracy przed nami. Musimy wyprostować ścieżki naszego życia. Bóg daje nam duchowe dary na to prostowanie ścieżek: rekolekcje, dni skupienia, sakramenty.

Jezus lituje się nad znękanymi (Mt 9, 35 – 10, 1. 5. 6-8)

Jezus uczy nas miłości do człowieka. Pochyla się nad każdym cierpieniem. Uczy nas tego, że każdy człowiek jest bardzo cenny w oczach Bożych. Dlatego chrześcijaństwo nie może być kółkiem wzajemnej adoracji, ale pójściem do tych, którzy cierpią materialnie, moralnie i duchowo.

Uzdrowienie niewidomych, którzy uwierzyli w Jezusa (Mt 9, 27-31)

Wiara i przylgnięcie do Jezusa daje uzdrowienie. My też potrzebujemy światła od Chrystusa, by lepiej widzieć miłość Bożą. Ten cud nie potrzebuje reklamy, fleszów i kamer, ani rozgłosu. Potrzebujemy nie tylko myślenia o Ewangelii, ale myślenia według Ewangelii.

Kto spełnia wolę Bożą, wejdzie do królestwa niebieskiego (Mt 7, 21. 24-27 )

Słuchanie Słowa Bożego i pełnienie woli Ojca jest cechą człowieka roztropnego. Gdy słuchamy słowo Jezusa i je wypełniamy, to wtedy dom naszego życia budujemy na solidnym fundamencie.

Jezus ociera łzy i daje cudowny pokarm (Mt 15, 29-37)

Jezus pochyla się nad każdym człowiekiem, szczególnie cierpiącym, głodnym i ubogim. Jego głos miłosierny "Żal mi ludu" powinien stać się programem naszego życia i powinien być złączony z naszym świadectwem wiary. To także program ewangelizacji.

Jezus rozradował się w Duchu Świętym (Łk 10, 21-24)

Tylko pokora i prostota serca pozwala nam zobaczyć i zrozumieć dzieła Boże w naszym życiu. Tylko w pokorze serca możemy zrozumieć miłość Bożą i obecność Boga w naszym życiu i w naszej codzienności.

Wielu ze Wschodu i Zachodu przyjdzie do królestwa niebieskiego (Mt 8, 5-11)

Wiara nadaje kierunek naszemu życiu. Wiara niesie uzdrowienie.

Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie (Mk 13, 33-37)

Czuwanie jest związane z życiem każdego chrześcijanina. Całe nasze życie jest Adwentem

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie (Łk 21, 34-36 )

Mamy czuwać nad tym, abyśmy byli ludźmi sumienia i czystego serca.

Przypowieść o drzewie figowym (Łk 21, 29-33 )

Słowo Jezusa i Prawo Boże są niezmienne i trwają na wieki. Ta prawda mnie umacnia.

Powtórne przyjście Chrystusa (Łk 21, 20-28 )

Chrystus jest Panem historii i dziejów. Z pierwszymi chrześcijanami łączy nas oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa. Tylko czy my czekamy na przyjście Chrystusa? A może nawet już katastrofizm zajął miejsce nadziei?

Jezus zapowiada prześladowanie swoich wyznawców (Łk 21, 12-19 )

Świadectwo dzisiejszych męczenników ma niezwykłą moc. Dzisiaj to świadectwo dają chrześcijanie na Bliskim Wschodzie, w Syrii, Iraku i wszędzie tam, gdzie są prześladowani. Czy ja miałbym taką odwagę jak oni?

Zapowiedź zburzenia świątyni (Łk 21, 5-11)

Tak wiele już było różnych zapowiedzi końca świata, wizji katastroficznych. A to Bóg jest Panem historii. Czy umiemy czytać znaki czasu?

Wdowi grosz (Łk 21, 1-4 )

Oddać z siebie wszystko Bogu to trudna i właściwa ofiara. A my często oddajemy z tego, co nam zbywa: trochę czasu, trochę myśli, trochę lektury Pisma Świętego, trochę modlitwy.

Chrystus będzie sądził z uczynków miłości (Mt 25, 31-46 )

Tylko Jezus jest moim Panem. Kiedyś On będzie sądził mnie z uczynków miłości. Ta miłość musi być konkretna i nie na pokaz.

Uduchowione życie zmartwychwstałych (Łk 20, 27-40)

Prawda o zmartwychwstaniu jest prawdą o życiu, jest źródłem nadziei. Nadaje sens mojej wierze. Żyję dla Boga. Ta prawda nadaje także kierunek mojemu życiu wobec innych ludzi.

Jezus wypędza przekupniów ze świątyni (Łk 19, 45-48 )

Świątynia to przestrzeń spotkania z Bogiem. To miejsce wymaga szacunku. Taką szczególną świątynią jest także nasze serce i sumienie. Z tej świątyni nie możemy czynić jaskini zbójców ani targowiska.

Zapowiedź zburzenia Jerozolimy (Łk 19, 41-44)

Dzisiaj również Bóg płacze nad Jerozolimą. Płacze w wielu miejscach na świecie tam, gdzie ludzie cierpią. Często nasze miasta nie widzą łez Boga i nie podejmują Chrystusowego wezwania do podjęcia drogi pokoju.

Przypowieść o dziesięciu minach (Łk 19, 11-28)

Bóg dał mi w darze życie. Czy jestem Mu wierny? Czy jestem dobrym sługą?

Nawrócenie Zacheusza (Łk 19, 1-10)

Ewangelia jest zapisem nadziei. Jezus szuka człowieka i pragnie go ocalić. Nikt dla Jezusa nie jest przegrany. Ważne jest jednak spotkanie z Jezusem i pragnienie zobaczenia Go.

Uzdrowienie niewidomego pod Jerychem (Łk 18, 35-43)

Przejrzeć duchowo to nie tylko widzieć własne słabości i grzechy. To przede wszystkim zobaczyć Miłość Bożą w naszym życiu.

Przypowieść o talentach (Mt 25, 14-30)

Daru od Boga nie wolno ukrywać i zatrzymywać tylko dla siebie. Tym darem trzeba się dzielić, nieść go innym, by przyniósł kolejne owoce.

Wytrwałość w modlitwie (Łk 18, 1-8 )

Wytrwała modlitwa łączy się z wiarą. Jest świętą przestrzenią, w której spotykamy się z Bogiem i  pokazujemy Mu nasze serce i naszą wiarę.

Dzień Syna Człowieczego nadejdzie niespodziewanie (Łk 17, 26-37)

Nikt nie poinformuje nas mailem. Nie dostaniemy smsa. Nie będzie kolorowych reklam informujących o nadejściu Syna Człowieczego. Musimy umieć czuwać i być gotowi, by stanąć z naszym życiem przed Synem Człowieczym.

Królestwo Boże jest wśród nas (Łk 17, 20-25)

Królestwo Boże nie ma nic wspólnego z ziemskim triumfalizmem. Ono nie rodzi się z ludzkich kalkulacji i kompromisów. Ono jest pośród nas, ale ukryte. Życie chrześcijańskie jest życiem ukrytym z Chrystusem w Bogu. Królestwo Boże jest tam, gdzie jest pokój, miłość, sprawiedliwość i prawda.

Niewdzięczność uzdrowionych z trądu (Łk 17, 11-19)

Wiara w naszym życiu powinna łączyć się z wdzięcznością wobec Boga. Głęboka wiara każe nam pochylić się nad człowiekiem i prowadzi do oddania chwały Bogu.

Słudzy nieużyteczni jesteśmy (Łk 17, 7-10)

Bycie sługą zakłada pokorę. Tylko służba jest właściwą realizacją naszego powołania. Duch służby jest również potrzebny w wymiarach życia społecznego.

Obowiązek przebaczania (Łk 17, 1-6)

Nie ma chrześcijaństwa bez przebaczenia, które jest potrzebne do tego, aby uwolnić serce od pragnienia odwetu. Przebaczenie jest trudne, dlatego potrzebna jest nam głęboka wiara.

Mówił o świątyni swego Ciała (J 2, 13-22)

Świątynia jest przestrzenią, w której spotykam się z Bogiem. Szczególna świątynią, sanktuarium spotkania z Bogiem jest moje sumienie i serce. Nie wolno mi z tej świątyni robić targowiska.

Nie można służyć Bogu i mamonie (Łk 16, 9-15 )

Bóg zna nasze serce. Człowiek zawsze ma wybór. Niestety często woli służyć mamonie. Ale Bóg jest cierpliwy w miłości i czeka na nas.

Przypowieść o nieuczciwym rządcy (Łk 16, 1-8)

Przed Bogiem kiedyś zdamy sprawę z zarządu naszym życiem. Bóg pragnie, byśmy byli uczciwi i roztropni

Przypowieści o zgubionej owcy i zgubionej drachmie (Łk 15, 1-10)

Bóg zawsze szuka zagubionej owieczki. Bóg zawsze mnie szuka. Tylko czy ja szukam Boga?